Loco Media Groep

Dat kwam voor mij weer eens heel duidelijk naar voren toen ik een cliënt begeleidde in een traject om af te vallen. Ze kampte al jaren met overgewicht en had al zoveel geprobeerd en telkens zonder echt blijvend resultaat. Diëten, shakes en ik weet niet wat nog meer ze al geprobeerd had. En toch vonden de kilo’s haar zo interessant dat ze niet blijvend afscheid wilden nemen want op enig moment kwamen ze gewoon weer terug. Soms hadden ze zelfs nog wat vrienden meegebracht.

Ze had gehoord van mijn specialisatie omtrent afvallen en stond open om deze totaal andere manier, totaal andere kijk op overgewicht, een kans te geven. In eerste instantie verliep het als een zonnetje, de kilo’s begonnen inderdaad weg te smelten, ze voelde zich goed en ging zich steeds beter voelen, werd energieker en blijer. Tot op een gegeven moment het stagneerde. Geen grammetje wilde meer afscheid nemen van deze leuke vrouw.

Dat is enorm frustrerend, als je zo goed op weg bent, als je zo voortvarend onderweg bent naar je streefgewicht en het eigenlijk al in zicht is dat je dan terecht komt op een plateau waar geen zichtbare afstap aanwezig lijkt te zijn.

Op dat moment zijn we dieper gaan graven, wat is de oorzaak waardoor dit gebeurt? Wat ligt hier aan ten grondslag? Want linksom of rechtsom er is iets waardoor het gewicht niet verder daalt.

Dieper graven doe je door in gesprek te gaan en te luisteren naar wat er precies gezegd wordt. Het zal je verbazen dat vaak al redelijk snel iemand aangeeft wat precies de crux is. Dan heb ik als begeleider een handvat om verder te graven waardoor je tot de kern komt van het probleem. En dat gebeurde nu eigenlijk ook.

Mijn cliënt had, jaren voordat ze bij mij kwam met dit probleem, behandelingen tegen kanker ondergaan en gelukkig met goed gevolg volbracht. Ze werd weer gezond verklaard en schoon en zo kon ze haar weg in het leven weer vervolgen. Tijdens de behandelingen was ze erg ziek en had ze moeite om eten binnen te krijgen laat staan binnen te houden. En dat is als je zo’n zware behandeling ondergaat toch ook wel een probleem. Alleen bij het zien of de gedachte aan eten begon ze al te kokhalzen. Waarop op een gegeven moment een verpleegkundige tegen haar zei: Je moet eten anders ga je dood.

Dat had mijn cliënt verstaan en begrepen, ze deed er dus alles aan om te eten, de hele dag door als ze maar de kans kreeg en zich een beetje opgewassen voelde om iets te eten dan deed ze dat. En dat is geweldig! Dat is echt geweldig. Zo zorgde zij ervoor dat ze zoveel mogelijk kracht opbouwde om de behandelingen aan te kunnen. Deze zin, je moet eten anders ga je dood, had zich genesteld in haar onbewuste brein. In dat deel van het brein waar we ons niet altijd van bewust zijn wat zich daar afspeelt. En eerlijk dat is echt het grootste deel van ons brein zo’n 95% is simpelweg onbewust. We zijn het ons niet bewust.

Het gevolg was wel dat het deze zin een rol bleef spelen nadat zij volledig was hersteld. Ergens diep van binnen in dat onbewuste echode nog steeds deze zin. Je moet eten anders ga je dood. Toen we tijdens een sessie daarop stuitten hebben we dat kunnen keren. Heeft zij dat kunnen keren kan ik beter zeggen. Met als gevolgd dat het plateau als sneeuw voor de zon verdween en zij het overgewicht los kon laten in de overtuigende wetenschap dat het niet langer nodig was. Omdat zij nu een gezonde vrouw is met energie, met pit en plezier.

Dit zijn van die momenten dat bij mij het kippenvel over mijn armen trekt, omdat het zo ontzettend mooi is wanneer mensen met een probleem dat probleem als sneeuw voor de zon kunnen laten verdwijnen.

Wil je meer weten, neem dan eens een kijkje op de website giliavandam.nl

Liefs, Gilia