advertentie
De route boog via de bossen terug. Schaduw viel in strepen over het fietspad, vogels deden alsof het lente was en ik dacht even helemaal nergens aan. Een uur en een beetje verder reed ik Nunspeet weer binnen. Thuis. Of nou ja... bijna.
Want zodra ik afstapte, keek ik richting paddocks. De paarden stonden loom in de zon, zich nergens van bewust dat hun ochtend al begonnen was en dat hun mest inmiddels ook. De rust van de rit maakte plaats voor het ritme van opruimen, vegen, sjouwen. En toch klopte het precies.De benen hadden gewerkt, het hoofd had losgelaten, en nu was het tijd om handen uit de mouwen te steken. Want vrijheid is mooi, maar pas waardevol als je daarna ook verantwoordelijkheid oppakt.
Heb je een tip of opmerking? Mail onze redactie via info@locomediagroep.nl.
