advertentie
Sanne heeft spina bifida, waardoor haar rug tijdens de zwangerschap niet goed is dichtgegroeid. Ze heeft een litteken op haar rug en is vanaf haar navel verlamd. Ze gebruikt een handbewogen rolstoel. “Alle plekken waar ik kom, moeten toegankelijk zijn. Gebouwen, huizen, wc's, maar ook vervoersmiddelen.” Spontaan afspreken lukt bijna niet: “Ik kan niet spontaan met vrienden afspreken, want ik moet altijd vervoer regelen.”
Losliggende stenen
Er zijn verbeteringen, zoals verlaagde stoepen en nieuwbouw waar meer rekening wordt gehouden met rolstoelgebruikers. Toch zijn er veel plekken die niet toegankelijk zijn.
Als voorbeeld neemt ze de oude binnenstad van Elburg. Waar het monumentale karakter centraal staat en waar je voor je gevoel terug de tijd in gaat. “Daar kan ik echt niet alleen heen. Het is prachtig om te zien, maar echt heel onhandig. De stenen zijn ongelijk en als er eentje losligt en mijn rolstoel vast komt te zitten, val ik om. Ik kan dan niet overeind komen. Dan lig ik daar.”
Gevaar voor eigen leven
Ze voegt toe: “Het is soms met gevaar voor eigen leven.” Door opstaande randen zijn veel winkels daar helemaal niet toegankelijk.
“Ik heb in winkels – als die al rolstoeltoegankelijk zijn – moeite met schaphoogtes. Ook zijn zelfscankassa's vaak te hoog, maar gelukkig ben ik best lenig.” Toch moet ze vaak om hulp vragen: “Dat neemt wel een stuk van je zelfstandigheid weg en is frustrerend.”
Woonprobleem
Wonen is een volgende uitdaging. Sanne woont nog thuis, maar wil graag in de gemeente Oldebroek zelfstandig wonen. “Op dit moment is er geen passende woning voor mij.” Begeleid wonen past niet: “Een mantelzorgwoning is echt een laatste optie, als niks anders mogelijk is. Voor begeleid, zelfstandig wonen ben ik te slim en zelfstandig wonen wordt ingewikkeld. Dan ben ik afhankelijk van de zorg van Icare en hun schema. Dan komt mijn hele schema in de knoop.”
"De stenen zijn ongelijk en als er eentje losligt en mijn rolstoel vast komt te zitten, val ik om"
Over oplossingen denkt ze mee. “Ik snap ook dat echt niet alles mogelijk is en dat er monumentale panden bestaan. Maar het zou echt fijn zijn als er bij nieuw te bouwen panden rekening gehouden wordt met rolstoeltoegankelijkheid.” Want, zegt ze: “Het geeft een stukje zelfstandigheid terug. Dan hoef ik niet steeds aan iemand te vragen of ze iets voor mij willen doen, maar kan ik het zelf.”
Openbaar vervoer
“Binnen het OV gaat er wel veel fout. In Wezep heb je een spoorwegovergang en die loopt omhoog. Als je niet sterk genoeg bent in je armen, heb je een probleem", vertelt Sanne. Het hoogteverschil tussen perron en trein vergroot het valrisico. Daarbij zijn rolstoelgebruikers afhankelijk van liften. “Die doet het vaak niet", zegt Sanne. Het gevolg: “Dan kan ik gewoon niet mee met de trein.”
Soms worden gevaarlijke noodoplossingen gezocht. “Ik heb wel eens gehad dat ik uit de trein kwam en dat boven bij het perron de lift stuk was. Toen moesten vier mensen mij met rolstoel en al naar beneden tillen van de trap.”
Ook de helling bij het station van Nunspeet zorgt voor problemen. De gemeente laat weten dat de helling voldoet aan de ontwerprichtlijnen van de CROW. Maar in de praktijk ervaren mensen met een beperking hem alsnog als te steil, aldus Sanne. Zelf is ze sterk in haar armen en komt ze met geluk boven, maar het is behelpen. Ook weet ze dat het niet voor iedereen zo is.
In onderstaande video laat Sanne dat zien en vertelt ze over de bevindingen van rolstoelgebruikers.
Heb je een tip of opmerking? Mail onze redactie via info@locomediagroep.nl.
